“Die glimlach bij ma gaat er voorlopig niet meer af.”

“Ik geniet” zegt mevrouw Broekmaat (74 jaar) zachtjes tegen haar ergotherapeut Sanne. Door de ziekte van Parkinson praat ze zachtjes. Maar woorden zijn eigenlijk niet nodig. Haar glinsterogen en stralende lach zeggen genoeg. Haar wens ging in vervulling: “Vliegen boven Twente en als het kan graag boven mijn woonplaats Diepenheim.”

Sanne: “ik kwam regelmatig bij mevrouw om haar te behandelen. In die tijd maakte ik ook mee dat haar man, die ook haar mantelzorger was, de diagnose ALS kreeg. Ook hem heb ik hierin mogen begeleiden. Ik bewonder zo hun kracht. Ondanks hun ziekten en beperkingen wilden ze samen thuis blijven wonen. Met de hulp van de familie en de zorgverleners is dit gelukt. Tijdens een van de laatste gesprekken samen, hadden we het over wensen, waarbij mevrouw aangaf graag te willen vliegen. Helaas is haar man kort daarna overleden.  Ik vind het dan ook geweldig dat ik dit nog kan doen voor haar.”

De wens
Na een smakelijke lunch was het zover. Op naar het vliegveld. Daar stond het vliegtuig klaar met piloot Louis en meerdere familieleden die haar wilden uitzwaaien. Van te voren was de route goed uitgestippeld. Samen met haar zoon kon ze al vliegend herinneringen oproepen; haar voormalige woning in Markelo werd vanuit de lucht bekeken maar ook haar huidige thuis in Diepenheim. Daar wachtte nog een verrassing. Haar kleinkinderen hadden een groot doek in de tuin gelegd met een lieve boodschap voor oma en de buren wuifden ook enthousiast naar boven.

Nog steeds lachend nipt ze aan haar drankje en kijkt ze tevreden rond als deze wensvervulling wordt afgesloten met een mooie bos bloemen die Sanne haar overhandigt. Samen met haar familie gaat ze weer huiswaarts met een mooie herinnering rijker. Niet alleen voor mevrouw Broekmaat maar ook voor haar kinderen was het heel bijzonder: “Wat een topdag! Die glimlach bij ma gaat er voorlopig niet meer af.”